Główna sala

[Lyim]

- O matko. - usiłowałem się podnieść. - Pomożesz mi wstać?

[Sayori]

Chwyciłam go za łapę podnosząc.
-A ty często tak rozpłaszczasz się na podłodze?-spytałam uśmiechając się lekko.

[Lyim]

Również się uśmiechnąłem. Otrzepałem się. Postawiłem stojak, a na nim mikrofon.
- Taaa... Raczej często.Tylko rzadko zdarza mi się lądować pod mikrofonem.

[Sayori]

Wyszczerzyłam kły w jeszcze szerszym uśmiechu.

[Lyim]

Również się uśmiechnąłem szerzej.

[Sayori]

-A j rzadko dostaję takowym stojakiem w łeb-nadal się uśmiechałam.

[Lyim]

Roześmiałem się.
- Ta. Sorry, nie wiedziałem, jak cię obudzić.

[Sayori]

-To chyba najlepszy sposób. A przynajmniej jeden z najlepszych.

[Lyim]

- Ta. Walnąć w łeb. Tylko przydałaby się raczej patelnia.

[Sayori]

-Umm...Nie dzięki-uśmiechnęłam się lekko zastanawiając się chwilę czy optymizm jest zaraźliwy.

[Lyim]

Uśmiechnąłem się szerzej.

[Sayori]

-Czy ty się zawsze uśmiechasz?-spytałam nadal nie mogąc dojść do siebie po takiej porcji radości dookoła.

[Lyim]

Zastanowiłem się, a uśmiech zszedł na chwilę z mojego pyska, ustąpił miejsca konsternacji. Po chwili jednak szeroki jak u Kota z Cheshire uśmiech powrócił.
- Tak, chyba tak.

[Sayori]

-0Cóż będę zmuszona przywyknąć-uśmiechnęłam się.

[Lyim]

- Ta. - potwierdziłem uradowany.