Jezioro

[Sayori]

-Śliczne- uśmiechnęłam się szeroko.
xD

[Lyim]

Uśmiechnąłem się skromnie.
- Dzięki. Lubię tworzyć różne rzeczy. W sakwach mam parę drewnianych przedmiotów, które zrobiłem.

[Sayori]

-Ja też tworzę ale nieco inaczej. Mówiłam że mam moc umysłu? Tworzę swoje obrazy.

[Lyim]

- To bardzo ciekawe. - uśmiechnąłem się, podekscytowany. - A możesz pokazać?

[Sayori]

-Jesli pozwalasz- mruknęłam.-Muszę wniknąć do twojego umysłu.

[Lyim]

- Ok. - usiadłem przed Sayori. - Jestem gotowy.
__________________________
Cześć.

[Sayori]

Spojrzałam mu w oczy i na chwilę jakby zniknęłam ze swojego ciała. Wkroczyłam swoją osobowością do jego umysłu. Ostrożnie wygrzebałam ze swej pamięci jeden z obrazów. Był pokręcony.
Obraz :http://images04.olx.pl/ui/4/38/15/67833315_1-Zdjecie-martwa-natura.jpg

[Lyim]

- Woooow - westchnąłem, wpatrując się w piękny obraz. - Ty to zrobiłaś?

[Sayori]

Wycofałam się.
-Tak, sama- powiedziałam cicho spuszczając głowę.

[Sayori]

-Jak się czułeś gdy weszłam do twojego umysłu? Rzadko to robię ale ty nie wydałeś się specjalnie smutny.- Zdziwiłam się że powiedziałam aż tyle.

[Lyim]

Zamyśliłem się.
- Czułem się... To było... Dziwne... Ale również przyjemne.

[Sayori]

-Zauważyłam że gdy wchodzę do czyichś umysłów ci natychmiast robią się ponurzy i smutni. Tyma razem lepiej strzegłam swych barier by nie przekazać ci moich uczuć. -wyjaśniłam nieco speszona.

[Lyim]

Zastanawiałem się przez chwilę nad słowami Say.
- Dlaczego się tak czujesz? Mõwisz: by nie przekazać ci moich uczuć. Tylko dlaczego jesteś smutna i ponura?

[Sayori]

-To moja wina że nie mam rodziny- mruknęłam. Usiadłam patrząc na Lyim'a spokojnie.

[Lyim]

Przekrzywiłem głowę.
- Nie możesz tak myśleć. Cokolwiek się stało, nie możesz posądzać o to siebie.